Ömer Faruk Gök

Özet: Çağımızın egemen tartışması egemenliğin “olağanüstü hâl” kavramı üzerinden okunması üzerine kurulmuş durumda. Tartışma, klasik politika felsefesinin son peygamberi, Kronjurist Carl Schmitt’in “Egemen, olağanüstü hâle karar verendir” tanımıyla başlıyor. Bu kısa tanım ve devamında yer alan tezler, olağanüstü hâli egemen lehine bir araç olarak inşa eder. Benjamin’in Şiddetin Eleştirisi Üzerine (1921) ve Tarih Kavramı Üzerine (1940) yazıları ise hukuk, şiddet, egemenlik kavramlarını Schmitt’le birlikte, olağanüstü hâl kavramını ise Schmitt’e karşı temellendiriyor. Elinizdeki çalışma olağanüstü hâl teorisi üzerinden Schmitt ve Benjamin’i, egemenler ve ezilenleri karşı karşıya getiren iki bakış açısını sunmayı amaçlıyor.

Anahtar Kelimeler: Olağanüstü hâl, Egemenlik, Schmitt, Benjamin, Agamben

SCHMITT AND BENJAMIN: TWO STATES OF EXCEPTION

Abstract: Dominant contemporary debate on sovereignty relies on ‘state of exception’. Discussions originate to Kronjurist, last prophet of classical political philosophy, Carl Schmitt’s definition, “Sovereign is he who decides on the state of exception”. This short definition and following dissertations build state of exception as a mean to sovereign’s ends (Schmitt, 2005). Besides, Walter Benjamin in Critic of Violence (1921) and Theses on History (1940) defines law, violence and sovereignty with Schmitt while defining state of exception against him. This study aims to present two perspectives on state of exception which pit Benjamin against Schmitt, oppressed against sovereign.

Keywords: State of exception, Sovereignty, Schmitt, Benjamin, Agamben 

Tam metin için tıklayınız. (PDF)