Sezal Çınar Özkan

Herkesçe bilindiği gibi hukukun ütopyası adalettir. Derrida ise adaletin yapısöküm olduğunu söyler. Derrida dil felsefesi geleneğine dahildir. Hiper gerçeklik iddiasındaki metafizik öğretileri reddeder ve bütün herşeyin metin olduğunu düşünür. Geleneksel kabulde metnin tüm okuyucuları tarafından aynı anlama gelen sabit ve değişmez anlamı vardır. Oysa Derrida’ya göre bu sabit anlamın sebebi Platon’dan beri devam eden geleneksel yapıda metnin içindeki kimi kavramların merkezileştirilmiş olması ve baskın kılınmış olmasıdır. İkincil kavram merkezi kavram tarafından söylemde şiddete uğratılmıştır. Yapısöküm ise metnin içinde bastırılmış, ikincil kılınmış, şiddete uğramış kavramın yani ötekinin açığa çıkarılarak okunma çabasıdır.

Tam metin için tıklayınız. (PDF)